olağan bir günün akşamında, olağan bir şekilde sözlüklere bakıyor, msn denen çoklu yalnızlık senfonisinde asosyalleşmeyi meşrulaştırıyorken bir arkadaşım bir şarkı attı ve ekledi: sikertir! zaten depresifiktim, zaten duygu'saldım, hani dokunsan ağlayacak, '.ikerim böyle hayatı lan' deyu bağıracaktım sağır gökler altında yıldızlara doğru.. şarkı geldiğinde hemen bir bira daha açtım, kendimi hazırladım.. çünkü biliyorum sikerteceğini, çünkü biliyorum the her şeyi dinlemiş adamın yok yere bunu bana yollamayacağını..

şarkıyı açarken sigaramı yakmayı da unutmadım.. unbelievable truth sikertmişti evet. coşmuştu adamlar. ruhum bedenimden sıyrılmış, uzak diyarlarda bilmediğim, tanımadığım, görmediğim kişilerle barbut oynamaya, bahis olarak da bedenimi koymaya gitmişti.. garipti, güzeldi. cenazemde marş olarak çalına bu şarkı, öyle fena.